کاخ‌اردشیر بابکان یا آتشكده فیروزآباد در دوران اردوان پنجم آخرین پادشاه اشکانی به دست اردشیر بابکان بنیان‌گذار سلسلهٔ ساسانی در سده ۳ میلادی ساخته شد. کاخ اردشیر بابکان از جاذبه‌های تاریخی و گردشگری فیروزآباد است. این کاخ دارای تالارهای تو در تو است و با گذشت ۱۸۰۰ سال گچ‌بری قسمت بالای دیوارهای داخلی آن همچنان سالم مانده‌است. در ضلع شرقی کاخ، چهار ساختمان گنبدی شکل عظیم وجود دارد، این گنبدها به وسیلهٔ فیل‌پوش بالا رفته که مشابه آن در قلعه دختر (قلعه اردشیر) دیده می‌شود. قسمتی از نوک سقف گنبدها در دایره‌ای به قطر یک متر باز است. در ضلع شمالی خارج از دیوار کاخ نیز چشمه‌ای زلال از دل خاک می‌جوشد و استخری طبیعی جلوی این چشمه به وجود آمده‌است. نهری از کنار دیوار شرقی کاخ عبور می‌کند که موجب آبادانی شهر گور و کاخ ساسانی بوده است. کمی بالاتر از کاخ آتشدانی برای مراسم مذهبی وجود دارد. وجود چهار عنصر طبیعی آب، باد، خاک و آتش امتیار ویژه‌ای به این منطقه داده‌است. به علت قرار گرفتن اين كاخ در كنار چشمه «قمپ آتشكده» آن را آتشكده فیروزآباد نيز مي نامند.

گنبدكاووس از نام، قابوس بن وشمگير - يكی از حاكمان آل زيار (366-403 هـ . ق) كه از سال 315 تا 470 هجری قمری در گرگان و طبرستان حكومت داشتند - گرفته شده است. جرجان در اثر تهاجمات تيموريان و مغول‌ها از بين رفت و بعدا شهر گنبد بنا گرديد كه در سال 1316 هجری شمسی گنبدكاووس ناميده شد. نقشه اصلی اين شهر در اوايل سلطنت رضا شاه توسط مهندسان آلمانی طراحی و به مرحله اجرا گذاشته شد و از شهرهايی است كه با اصول شهرسازی مدرن طراحی شده و فاقد هر گونه معابر تنگ و پر پيچ و خم است. اين شهر امروزه از شهرهای زيبا و ديدنی استان گلستان محسوب می شود. گنبد كاووس در 55 درجه و 9 دقيقه درازای جغرافيايی و 37 درجه و 15 دقيقه پهنای جغرافيايی و بلندی 45 متر بالاتر از سطح دريا قرار دارد. مركز شهرستان گنبدكاووس در 19 كيلومتری شمال جاده گرگان – مشهد و در 226 كيلومتری شمال خاوری شهر ساری مركز استان مازندران است. همسايه‌هاي ‌گنبدكاووس ‌از شمال تركمنستان، از جنوب شاهرود، از خاور مينودشت، از شمال باختری بندر تركمن، از باختر گرگان و علی آباد هستند. آب و هوای آن معتدل و مرطوب است و ميزان بارش سالانه حدود 500 ميلی متر است. گنبدكاووس دارای آب و هوای مساعد و خاكی حاصل‌خيز است. آب كشاورزی از رودها و چاه ها فراهم می‌شود و گندم، جو، پنبه، بنشن، و ميوه جات. پنبه، گندم، غلات و بنشن از صادرات اين شهرستان هستند. حصيربافي، سبد بافي، نمدمالي، زيلو بافي، گيوه دوزي، پارچه بافي، مصنوعات چوبي، چرم سازي، ريسندگي و گليم بافي مهم ترين صنايع دستي مردمان اين ناحيه از استان گلستان را تشكيل مي‌دهند.

شهرستان مينودشت يكي از مناطق‌ استان گلستان است كه از شمال به كلاله و گنبد كاووس،‌از‌ باختر‌ و جنوب به آزادشهر و از خاور به شهرستان‌های جاجرم و مانه و سملقان(استان خراسان شمالي) محدود است. قالي‌بافي مهم ترين صنعت دستي مردمان شهرستان مينودشت را تشكيل مي‌دهد. آرامگاه مختوم قلي شاعر شهير و پرآوازده تركمن كه در روستاي آق تقاي در فاصله‌60 كيلومتري مرز پل قرار دارد، مهم ترين جاذبه‌ي گردشگري اين شهرستان و كلاله است. مختوم‌قلي يكي از شخصيت‌هاي ادبي و حماسي تركمن به شمار مي‌آيد و به ويژه در ادب و هنر جمهوري تركمنستان از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. قلعه ماران در ناحيه حاجي لر مينو دشت نيز يكي ديگر از مهم ترين ديدني هاي اين منطقه است. بنا به يك روايت تاريخي قلعه ماران همان پايتخت دوم پارت‌ها (اشكانيان) است كه تيرداد آن را ساخت و به دارا موسوم شد.

براي مطالعه مطب و ديدن عكس‌ها روي بيشتر كليك كنيد

عكاس: محمدرضا كوثري

جزیرهٔ هرمز جزیره ای بیضی شکل است که طول محیط آن حدود ۶۰۰۰ متر می‌باشد و در مدخل خلیج فارس در فاصلهٔ 18 کیلومتری بندرعباس قرار دارد. نام قدیمی این جزیره زرون بوده است. املای صحیح نام کنونی جزیره هرموز یا هرمزد برگرفته از کلمات خورموز یا خورموغ به معنی لنگرگاه و بندر ایالت موغستان (میناب) بوده است. این جزیره را به علت موقعیت جغرافیایی آن و مجاورت با تنگه هرمز ، کلید خلیج فارس می‌دانند. همین موقعیت است که آن را در طول تاریخ، از نظر سوق الجیشی و بازرگانی از اهمیت خاصی برخوردار ساخته ‌است.

براي مطالعه مطلب و ديدن عكسها روي بيشتر كليك كنيد

عكاس: محمدرضا كوثري

سی‌و‌سه‌پل در زمان صفويه به فرمان شاه عباس اول به کوشش الله وردی خان سپه سالار وی بنا شد. از اين رو به اين پل نام پل الله وردی خان نيز داده‌اند. تاريخ ساخت پل به يک روايت سال 1005 هجری است. گرچه روايت‌های ديگری درباره زمان ساخت پل وجود دارد. پايه پل از سنگ و آهک و بدنه آن از آجر و سنگ بنا شده است. درازای پل 300 متر و پهنای آن 14 متر و بلندترين پل ساخته شده بر رودخانه زاينده رود است. اين پل دارای 6 گذرگاه است، راه اصلی روی پل برای سواره‌ها، 2 راه کناره‌های پل که از ميان گالری‌ها گذر می‌کند، 2 راه بر روی بام پل و يک راه در زيرپل که هنگام کم آبی زاينده رود برای گذر از رودخانه به کار می‌رفته است. در زمان ساخت، پل دارای چهل دهانه يا چشمه برای جاری شدن آب بوده است ولی پس از مدتی هفت دهانه آن بسته شده است. نام سی و سه پل از اين رو به اين پل داده شده است. سی و سه پل برای پيوند دادن خيابان چهارباغ بالاو چهار باغ کهنه و دسترسی به باغ عباس آباد بنا شده و چون گذرگاه مردم ساکن کوی جلفای اصفهان بوده، به آن پل جلفا نيز گفته شده است. جشن آبريزان يا آب پاشان ارامنه در کنار اين پل برگزار می‌شده است. در دوران صفويه، ارامنه در ميدانگاهی که اول پل ساخته شده بود، به داد و ستد با صنعتگران اصفهانی می‌پرداختند. سی و سه پل اکنون در مرکز شهر اصفهان جلوه‌گاه معماری شهری دوران صفويه است.